Rzecz o dzwonku wykonanym z mosiądzu

Prezentujemy pierwszy z naszych najnowszych produktów promocyjnych. Oto dzwonek mosiężny skonstruowany na podstawie zapisków cesarza Niemiec z dziewiętnastego wieku. Nie należy się obawiać żadnych niebezpiecznych treści, które mogłyby zostać na nim wyryte.
Nasz dzwonek został co prawda oznaczony szeregiem znaków, które ciągną się wzdłuż jego obudowy. Zapisany jest tam alfabetem staroniemieckim numer produktu. Zostało również wyryte logo naszej firmy, co dodatkowo stanowi smaczek dla kolekcjonerów takich zabawek.
Przejdźmy teraz do bardziej technicznej strony opisu instrumentu. Jak można zauważyć zauważyć, jest on w pełni sprawny i wydaje charakterystyczny dla dzwonków, wysoki dźwięk. Jego fachowa nazwa to idiofon uderzany. Pierwszy człon tej nazwy odnosi się do ogółu instrumentów charakteryzujących się tym, iż źródłem dźwięku jest ciało o niezmiennej, naturalnej sprężystości.
Zazwyczaj jest to cały instrument, toteż większość idiofonów można określić jako samodźwięczne. Wysokość dźwięku przez nie wydawanego, a więc także przez nasz dzwonek mosiężny jest ściśle zależna od pewnych parametrów wibratora. Najważniejszymi z nich są masa i gęstość. W systematyce instrumentów są zazwyczaj zaliczane do przyrządów perkusyjnych.
Przyjrzyjmy się teraz ogólnie idei konkretnej grupy idiofonów, jaką określamy dzwonkami. Ich historia sięga głęboko w przeszłość, kiedy to około siedemnastego wieku naszej ery zostały stworzone eksperymentalnie przez dwóch angielskich braci. Były to niewielkie instrumenty strojone ręcznie. Początkowo miały one służyć rolnikom, którzy przypinaliby je do zwierzęcych chomąt, jednak zyskały taką wielką popularność, że rozpowszechniły się po całym świecie.
Jak dzielą się dzwonki? Oczywiście pierwszym przychodzącym na myśl pomysłem jest podział ich ze względu na materiał, z którego zostały wykonane, jednak jest do bardzo powierzchowny podział. Poza tym idiofony uderzany niemal zawsze wykonuje się z metalu, ponieważ zazwyczaj przy zastosowaniu innego surowca dźwięku najzwyczajniej w świecie nie słychać.
Z podanych powyżej powodów dzielimy je nieco inaczej. Jednym z ogólnie przyjętych rodzajów są angielskie dzwonki ręczne. Nazwa może być nieco myląca, ponieważ w rzeczywistości nie odnosi się bynajmniej do kraju pochodzenia tego rodzaju instrumentów. Ich charakterystyczne cechy to skórzana część klapera poruszająca się w jednym tylko kierunku, a także sprężyna, której zadaniem jest odpychanie serca zaraz po uderzeniu.
Kolejnym typem dzwonków są amerykańskie. Cechuje je znaczne podobieństwo do angielskich, ale uproszczona konstrukcja skutkuje znacznym obniżeniem kosztów produkcji. Te rozróżnienie jest jednak stosowane wyłącznie w Wielkiej Brytanii. Mieszkańcy Stanów Zjednoczonych Ameryki nie stosują rozróżnienia dzwonków ręcznych na angielskie i amerykańskie.
Ostatnim typem dzwonków, jaki zamierzam tutaj przedstawić jest odmiana holenderska. Jego główną różnicą w odniesieniu do dwóch poprzednich rodzajów jest jakość dźwięku i odmienne nastrojenie.
Nasuwa się teraz pytanie. Do jakiej grupy należy dzwonek mosiężny naszej firmy? Jest on kompletnie indywidualnym produktem i wymyka się wszelkim klasyfikacjom. Ten instrument to artefakt, jakiego nie powstydzi się żaden miłośnik muzyki poważnej.
Jak można wykorzystać taki nabytek? Możliwych sposobów jest multum, a jedyną granicą jest kreatywność posiadacza. Czy zamierzamy go używać w celu zwrócenia cudzej uwagi, czy też umocować przy drzwiach, aby zapowiadał przybycie gościa, będzie prezentował się znakomicie. Dzwonek posiada roczną gwarancję. Jeśli ulegnie on uszkodzeniom, zwrócimy całą kwotę.